η Δημιουργία

Ένα καταπληκτικό βίντεο που αποδεικνύει τόσο το μεγαλείο του ανθρώπου (που συνέλαβε την όλη διαδικασία φτάνοντας μέχρι τη δημιουργία του) όσο και την τρομακτική αλήθεια του κόσμου που μας
περιβάλλει.

(01:35 και μετά η δημιουργία της Γης)

Για το ουράνιο σώμα που συγκρούεται με τη Γη έχοντας ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της Σελήνης δείτε εδώ:http://en.wikipedia.org/wiki/Theia_(planet)#Theia

δείτε περισσότερα

Undulus Asperatus

Μοναδικοί σχηματισμοί νεφών- Φάρος,Πάτρα

http://www.meteorologynews.com/2009/06/06/new-cloud-type-discovered-undulus-asperatus/

δείτε περισσότερα

Aπόπλους για Ελλάδα και επισκόπηση

Ξύπνημα στη Μestre λοιπόν.
Το πλοίο φεύγει νωρίς το πρωί. Πάω στο σταθμό να πάρω το τραίνο που θα με βγάλει κοντά στο λιμάνι (το οποίο βρίσκεται στη Βενετία και όχι στο Mestre).

 Ποδηλατώ για λίγο μέχρι να βρώ το πλοίο και όταν το βλέπω με πιάνει κάτι. ΑΝΕΚ ρε φίλε. Κάτι από Ελλάδα.
Περιμένω στην ουρά για εισιτήριο μαζί με πολλούς έλληνες που γυρνούσαν στο πατρίδα για διακοπές ή δουλειές. Άλλοι φορτηγατζήδες, άλλοι εργάτες στη Γερμανία, άλλοι παιδιά εξόριστων αριστερών στην Πολωνία (βλ ελληνικό εμφύλιο) και άλλοι μετροσέξουαλ 50άρηδες από το UK με το φρύδι στην τρίχα και ολίγο make up.
  Με πολλούς θα γνωριζόμασταν καλύτερα στο ατελείωτο ταξίδι της επιστροφής.

Στην αναμονή για την επιβίβαση βλέπω και ένα ανδρόγυνο με ποδήλατα φορτωμένα όσο δεν πάει οι οποίοι προφανώς πήγαιναν ταξίδι.
 Πιάσαμε την κουβέντα και πραγματικά με άφησαν άφωνο με το πλάνο τους. Ήταν Ελβετοί δάσκαλοι 55-60 ετών και σκόπευαν να κάνουν το γύρο της Τουρκίας και να επιστρέψουν Ελβετία μέσω Βαλκανίων σε διάστημα 2+ μηνών κάνοντας αποκλειστικά ελεύθερο camping. ΘΕΟΥΛΗΔΕΣ.
Τα ποδήλατα τους ζύγιζαν 45 κιλα περίπου έκαστο με σχάρες και μπαγκάζια  εμπρός πίσω.
 Είχαν και ένα πατεντιάρικο σύστημα ανάρτησης από έναν Ελβετό που κάνει χρήση ελασμάτων για την απόσβεση των κραδασμών αντί για μπουκάλες και ελατήρια/αέρα.

 Στο πλοίο είχα άπειρο χρόνο να γράψω ημερολόγιο και να δώ τα στατιστικά και τους αριθμούς του ταξιδιού αλλά και επίσης να παρλάρω ατελείωτα με τους λαλίστατους πατριώτες. Βγάλαμε τα εσώψυχά μας! Ψυχοθεραπεία.

Πίσω στο ταξίδι τώρα με κάποιους αριθμούς.

Συνολική απόσταση: 1480.4 χλμ

-Απο τη μέρα που άφησα το Άμστερνταμ μέχρι και την τελευταία μέρα στη Βενετία ξόδεψα συνολικά 266 ευρώ. Από αυτά τα 147 ήταν για διαμονή. Τα υπόλοιπα  ήταν κυρίως φαγητό και κεράσματα σε φίλους που με φιλοξένησαν.
Για το καράβι πλήρωσα επιπλέον 72 ευρώ (εισιτήριο) + 40 ευρώ φαγητό (μου βγήκε η πείνα και την πλήρωσα ακριβά).

-Μέση ωριαία όλου του ταξιδιού ήταν 17.61χλμ (σαν κότα να λέμε)

-Σαμπρέλες που άλλαξα: 0!!!

-Σαβούρες: 0 :)

-Φορές που χάθηκα: 3 (για κανα 2 χλμ το πολύ)


Όσο αφορά το τεχνικό κομμάτι αυτό που θυμόμουν από κάποιες προπονήσεις που έκανα με τον ποδηλατικό της Πάτρας ήταν να έχω "μαλακό" πάτημα και να στροφάρω αντί να σπρώχνω μάταια.
Έτσι πήγαινα σταθερά με μικρό δίσκο και 5ο γρανάζι ή με 2ο και 2ο/3ο γρανάζι. Με αυτό το ρυθμό κρατούσα σταθερή ταχύτητα γύρω στα 20-22χλμ και δεν ένιωσα ποτέ τράβηγμα ή κράμπα. Στροφάρισμα λοιπόν η τακτική μου και αποφυγή εντάσεων για να μην πάρω τα γόνατα στα χέρια δεδομένου ότι δεν σταμάτησα καμία μέρα να πεταλάρω.

Το ποδήλατο όντας φορτωμένο με μπαγκάζια (10 κιλά) ήταν ευαίσθητο στους ανέμους. Ειδικά σε απότομες κατηφόρες ήθελε προσοχή αλλά μην φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο.

Ήταν αστείο στο Μόναχο όταν έκανα μια βόλτα χωρίς τσάντες. Ανέβηκα στη σέλα και κράτουσα το τιμόνι πολύ δυνατα από συνήθεια και πήγα να τσακιστώ. Ένιωσα ότι πετούσα. Έκανα καμιά 30χλμ μέσα στην πόλη ξεφόρτωτος και ένιωθα οτι το btwin είχε μετατραπεί σε tarmac sl3!

Στην ερώτηση αν θα έκανα πάλι μεγάλο ταξίδι απαντώ HELL YEAH. Αλλά θα το έκανα με βραδύτερο ρυθμό και ίσως με παρέα γιατί η μοναξιά είναι έντονη τόσες ώρες πάνω στη σέλα.



στο λιμάνι της Βενετίας

δείτε περισσότερα

Τρέντο-Βενετία (11 μέρα)

11η μέρα

Διαδρομή: Τρέντο-Βενετία (κάντε κλικ)
Απόσταση: 182χλμ (κοντεράκι)

η διαδρομή στο google maps : http://goo.gl/maps/hKgT1

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη




Μετά από 10 συνεχόμενες μέρες πάνω στη σέλα το ταξίδι φτάνει προς το τέλος του. Το πλάνο για σήμερα έλεγε πετάλι μέχρι τη Βερόνα και την επόμενη μέρα τα τελευταία χιλιόμετρα μέχρι τη Βενετία.
Ο ιταλός φίλος που με φιλοξένησε στο Τρέντο όμως με ενημέρωσε για μια διαδρομή που φτάνει μέχρι Βενετία ακολουθώντας τον ποταμό Βrenta και η οποία πέρα από ότι είναι επίπεδη έχει και ποδηλατόδρομο σε όλο της το μήκος. Τι να πώ, θειο δώρο! Έκατσα το βράδυ και έβαλα τοπόσημα στο κινητό και το πρωί ήμουν έτοιμος. Η απόσταση ήταν πάνω από 170χλμ (υπολογισμοί του κινητού).

Ξεκινώ πουρνό πουρνό από το Τρέντο και κατευθύνομαι προς τη λίμνη Caldonazzo. Η έξοδος από την πόλη περιλάμβανε αναρρίχηση στους λόφους που την  περικλείουν από τα δυτικά μέσα από στενάκια και γραφικές γειτονιές.
 Η μέρα είναι μουντή και συννεφιασμένη.
Μετά το απότομο αλλά σύντομο ανέβασμα κατηφορίζω προς την κοιλάδα του ποταμού Brenta που θα ακολουθήσω εως το Βassano.
 Όμορφα τοπία με εντυωπιακούς όγκους ολόγυρα μου και γραφικές πόλεις και χωριουδάκια σε όλη τη διαδρομή μέσα στο φαράγγι.

Το χειρότερο μέρος της ημέρας ήταν η βροχή που μέ έπιασε μετά από 3 ώρες περίπου που μαζί με τη ζέστη που είχε με αποτελείωσε. Να λιώνω και να στάζω από τον ιδρώτα με τα αδιάβροχα και να βρέχει. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.

 Φτάνοντας στο Bassano το τοπίο αλλάζει. Τα βουνά τελειώνουν και απλώνεται μια τεράστια πεδιάδα που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της  βόρειας Ιταλίας. Συμβουλεύομαι το gps και ακολουθώ τον δρόμο που οδηγεί κατευθείαν στη Βενετία. Αρκετή κίνηση αλλά στο 80% της διαδρομής υπάρχουν ποδηλατόδρομοι.
 Ξέροντας ότι αυτά είναι τα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού πεταλάρω σα ρομποτάκι. Δε σταματώ, δεν κόβω και δε σκέφτομαι ότι είμαι κουρασμένος. Κεφάλι κάτω να φτάσω μέρα στο Venice!

Ευτυχώς η φλαταδούρα και η μονοτονία του τοπίου βοηθά στο να κινούμαι γρήγορα.
 Ξαφνικά εκεί που πήγαινα είδα και μια ταμπέλα που έλεγε Βενετία 50 χλμ. Ήταν η πρώτη που έλεγε απόσταση. Εκεί στάθηκα λίγο και είπα "ρε το κάνα". Το λέγα για πλάκα  πριν ξεκινήσω και μέτρο μέτρο χιλιόμετρο χιλιόμετρο το έκανα.
 Μπορώ να πώ ότι το κεφάλι μου παραήταν γεμάτο από τις εικόνες που είχα αντικρύσει όλες αυτές τις μέρες. Πριν 5 μέρες ήμουν στο Ρήνο και πριν 10 Ολλανδία. Έτρωγα κάτι φλασιές από μέρη που είχαν εντυπωθεί στη μνήμη μου καθώς και από την ποικιλία του αναγλύφου

Λίγο λίγο έφτασα και στην ταμπέλα που έλεγε το όνομα ενός χωριού και από κάτω "Δήμος Βενετίας" ή κάτι τέτοιο. Ήμουν χώμα! Στο κοντέρ δεν κοιτούσα τα χιλιόμετρα. Θα τα βλεπα έξω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.

Μπαίνω στο Mestre λοιπόν(την παραθαλάσσια πόλη έξω από τη Βενετία). Πάω στο ξενοδοχείο, κλείνω ένα κρεβάτι και καβαλάω πάλι να πάω στην Γαληνοτάτη Δημοκρατία. Δεν άφησα τα μπαγκάζια στο ξενοδοχείο. Όχι. Θα τα πάω μέχρι το Venice.

 Mην τα πολυλογώ ξεκινάω και τα 7-8 χλμ μέχρι την πόλη ήταν  πραγματικά ένα χάος.
Να ενημερώσω ότι δεν υπάρχει ποδηλατόδρομος που ενώνει την ενδοχώρα με την πόλη. Η γέφυρα που υπάρχει είναι αυτοκινητόδρομο πολύ αφιλόξενη και θορυβώδης.
Πως όμως φτάνουμε στη γέφυρα?? Νόμιζα θα ταν απλό. Αμ πως! Έπρεπε να περάσω μια βιομηχανική περιοχή που θύμιζε τοπίο από το mad max. Διελυμένοι δρόμοι, μπάζα, σκουπίδια, εγκατάλειψη και γενικά ότι να ναι. Ούτε φωτογραφία δεν έβγαλα από την τσαντίλα μου.
 Και πήγαινα και πηγαινα και μπαίνω σε ένα κόμβο με 3 λωρίδες ανα κατεύθυνση για να μπώ στο γεφύρι. Χάνω λίγα λεπτά από τη ζωή μου από την κίνηση και φτάνω στη γέφυρα (πάνω από τη λιμνοθάλασσα). Ευτυχώς εκεί υπάρχει πεζοδρόμιο!  Καβαλάω και πάω.  Φτάνω αγάλι αγάλι στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Εκεί επιτέλους κοιτάω τα χιλιόμετρα της μέρας και το total odo.
 182 σήμερα και 1480.4 από το Άμστερνταμ.


Πολύ ρομαντικά που λέτε στην πόλη! Ένα χάος από λεωφορεία και τουρίστες. Βρωμούσε εμπορευματοποίηση. Μεγάλη ξενέρα.
 Λέω να κατευθυνθώ πρός το κέντρο. Το ποδήλατο στα χέρια (20 κιλά) και ανέβα κατέβα τα γεφύρια μέσα σε χιλιάδες κόσμου. 'Αλλος μαζοχισμός!!! Άντεξα μέχρι τη γέφυρα του ριάλτο στο μεγάλο κανάλι. Έβγαλα μια  επεισοδιακή φώτο (το ποδήλατο όπως το είχα ακουμπήσει με τη σέλα σε ένα φανοστάτη τσούλησε και έκανε ένα πλήρη κύκλο γύρω από το στύλο και προσγειώθηκε με τον μπροστνό τροχό να αιωρείται πάνω από το νερό!!!) και την έκανα για πίσω.
Όλοι οι περαστικοί και εγώ κοιτούσαμε το θέαμα του ποδηλάτου να τσουλάει και είχαμε μείνει αγάλματα. Έπεσαν πολλά γέλια με το αίσιο τέλος!
 Είπα στον εαυτό μου ότι καλός ο Άγιος Μάρκος αλλά αν είναι να λιποθυμίσω για να φτάσω να μου λείπει. Πολλά τα σκαλια και το βάρος.
 Τρώω μανίκι πάλι για να πάω στο σταθμό των τραίνων και εκεί έκανα το αποθημένο μου. Πήρα τραίνο για το ξενοδοχείο! ΝΑΙ, ΤΕΛΟΣ! ΕΦΤΑΣΑ. ΖΗΤΩ ΤΑ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΑ (χεχε-ούτε καν, πλακίζω).

Tώρα πρέπει να βάλω τα όσα είδα σε τάξη στο κεφάλι μου. Μου ρχονται εικόνες από χωριά, πόλεις, διασταυρώσεις,  ποτάμια,δάση, βουνά, κοιλάδες,γέφυρες,κτίρια, εργοστάσια, ανθρώπους και αξιοπερίεργα από 1500 χλμ που τα είδα μέτρο μέτρο. Δεν είχα το χρόνο να τα οργανώσω και να τα συνειδητοποιήσω. Είναι λίγο χάος. Θα έχω χρόνο στο πλοίο (φεύγει αύριο το πρωί)!

Φωτογραφίες

 Τρέντο

δείτε περισσότερα

Βressanone-Trento (10η μέρα)

Προτελευταία μέρα!

Διαδρομή: Bressanone-Trento
Aπόσταση: 110χλμ

η διαδρομή στο google maps: http://goo.gl/maps/DpYqz

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

(η διαδρομή που παραθέτω παραπάνω ακολουθεί τον παλιό δρόμο ss12 καθώς οι ποδηλατόδρομοι που ακολουθούσα δεν απεικονιζονται στο χαρτη.  Η απόσταση είναι σχεδόν η ίδια.)


Συνέχεια προς το νότο λοιπόν. Έκανα λίγα χιλιόμετρα χθές και σήμερα προβλέπονται άλλα 110 περίπου μέχρι το Τρεντο αφού η επόμενη πόλη που θα μπορούσα να σταμάτησω είναι η Βερόνα (+100χλμ).

Από τα σύνορα με την Αυστρία μέχρι και το Τρέντο κινούμαι σχεδόν αποκλειστικά σε ποδηλατόδρομο. Viva Italia!
 Ξεκινώ λοιπόν από το Bressanone μπαίνω στον ποδηλατόδρομο που πηγαίνει παράλληλα με το ποτάμι μέσα σε μια όμορφη κοιλάδα και κατηφορίζω. Ευτυχώς δεν έχει νοτιά σήμερα και το απολαμβάνω.
 Σε λίγο φτάνω στο Μπολζάνο, την ποδηλατική πρωτεύουσα της Ιταλίας. Παντού ποδηλατόδρομοι και πολλοί πολλοί κουρσάδες καθώς και οικογένειες με τα κουτσούβελα.  Το κύριο μονοπάτι που ακολουθούν οι πολλοί καθώς και εγώ ήταν αυτό που πηγαίνει νότια προς Τρέντο.
 Στην ουσία ο ποδηλατόδρομος είναι χτισμένος στην κορυφή ενός αναχώματος που πηγαίνει παράλληλα με το ποτάμι και προστατεύει τις καλλιέργειες από τις πλημμύρες.
 Έξυπνο, πρακτικό και πολύ συνηθισμένο και στην Ολλανδία. Απλά μετά από λίγο γίνεται μονότονο.
  Ποδηλατώ μέσα στην κοιλάδα η οποία είναι γεμάτη αμπέλια και η οποία είναι κλεισμένη από  αριστερά και δεξιά με βουνά.  Στο δρόμο βρίσκεις και καφετέριες-εστιατόρια προορισμένα να εξυπηρετούν τους ποδηλάτες.

Το όμορφο σκηνικό συνεχίζεται μονότονα μέχρι το Τρέντο.

δείτε περισσότερα

Ινσμπρουκ- Μπρεσσανόν (9η μέρα)

9η μέρα μετά το Άμστερνταμ

Διαδρομή: Ινσμπρουκ-Μπρεσσανόν
Απόσταση: 90χλμ

η διαδρομή στο google maps : http://goo.gl/maps/Coa3h

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη


Ξημέρωμα στο Ίνσμπρουκ λοιπόν.  Σήμερα ξέρω ότι έχω το πιο απαιτητικό κομμάτι της διαδρομής. Αρκετά (όχι πολλά) υψομετρικά που σε συνδιασμό με την κούραση των προηγούμενων ημερών με ανησυχούν λίγο κυρίως ως προς την ταλαιπώρηση του σώματος και των μυών που δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο να αναδομηθούν μέσα σε ένα βράδυ..
 Δεν το πολυσκέφτομαι. Τρώω το πρωινό στο χοστελ, παίρνω μια πολυβιταμίνη, φορτώνω μπαγκάζια και ξεκινάω.
 Είναι μια ηλιόλουστη μέρα!
 Βρίσκω εύκολα τον παλιό δρόμο που οδηγεί στη Brenner (κάντε κλικ).  Το πέρασμα της Βrenner  είναι το πιο πολυσύχναστο ανάμεσα σε Αυστρία και Ιταλία. Το χαμηλό του υψόμετρο (μέγιστο 1300 μέτρα) το καθιστά προσβάσιμο ακόμα και το χειμώνα.

 Μόλις αφήνω την πόλη ξεκινώ να ανεβαίνω με κορδέλες (ευτυχώς). Πάλι ήπια κλίση που σε συνδιασμό με τον 1ο δίσκο που δίνουν μια μέση ωρίαια των 15-17χλμ. Ο καλός καιρός και η καθαρή ατμόσφαιρα με τον καταγάλανο ουρανό βοηθούν σίγουρα.
 Ο δρόμος που ακολουθώ όπως είπα και πιο πρίν είναι η παλιά εθνική. Η χάραξη του είναι σχεδόν παράλληλη με αυτή του σύγχρονου αυτοκινητόδρομου που χτίστηκε το 60'. Ευτυχώς όλοι σχεδόν οι οδηγοί IX και τα φορτηγά επιλέγουν το νέο δρόμο και αφήνουν εμάς που παίρνουμε τον παλιό ήσυχους.
 Ο μοντέρνος δρόμος προσφέρει πανοραμική θέα καθως κινείται ψηλότερα και αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο τρόπος κατασκευής του αφού δεν ισοπεδώνει το τοπίο απ όπου περνά αλλά είναι σχεδόν στο σύνολο του υπερυψωμένος (δείτε στις φώτο παρακάτω).

Το τοπίο είναι πανέμορφο αλλά όχι τόσο εντυπωσιακό όσο περίμενα. Δεν αντικρύζεις πολλά μεγάλα βουνά κινούμενος προς το νότο παρά μόνο κάποιες ψηλές κορυφές στον ορίζοντα.
Παντού γύρω κυριαρχούν τα λιβάδια του νότιου Τυρόλο.
Περνάω μέσα από όμορφα γραφικά χωριουδάκια απ όπου ανεφοδιάζομαι με νερό. ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ!
 Στο σουπερμάρκετ βρήκα και μανούρι από το πατρίδα!
 Ανεβαίνω σιγά σιγά που λέτε και  σύντομα φτάνω στα σύνορα με Ιταλία όπου βρίσκεται η πόλη της Μπρέννερ καθώς και το ψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 1340μέτρα.
 Βγάζω φωτογραφιούλες στη μαρμάρινη στήλη που ορίζει τα σύνορα και αρχίζω να κατεβαίνω!

 Και εκεί που έλεγα ότι ο δρόμος πλέον είναι στρωμένος με ροδοπέταλα τρώω μια ήττααα.
Φυσούσαν τρελά μπωφόρ από νότο προς βορρά που έκαναν την κατάβαση μαρτύριο. Δεν υπερβάλλω καθόλου. Ανέβαινα με 16χλμ και κατέβαινα με την ίδια ταχύτητα. Αν σταματούσα να κάνω πετάλι απλά ρόλαρα με 5χλμ. Αυτό το σκηνικό κράτησε μέχρι λίγο πρίν το Μπρεσσανόν όπου σε κάποιο σημείο το φαράγγι πλαταίνει και ο αέρας δεν ήταν τόσο δυνατός.

δείτε περισσότερα

Mόναχο-Ινσμπρουκ (8η μέρα)

8η μέρα

Διαδρομή: Μόναχο-Ινσμπρουκ (κάντε κλικ)
Απόσταση: 150χλμ

η διαδρομή στο google maps: http://goo.gl/maps/du9D6

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Έφτασε η μεγάλη μέρα. Θα πάρω μια γεύση από τις Άλπεις επιτέλους..
 Μέχρι το Ινσμπρουκ ξέρω μόνο την απόσταση.  Δεν κοίταξα καθόλου υψομετρικά για να μην το χω στο μυαλό μου. Ότι εμφανιστεί μπροστά μου εκείνη την ώρα. Ωραία λογική έ?
 Στο παρελθόν έχω κάνει πάνω από 170χλμ με υψομετρικά κοντά στα 1300 μέτρα αλλά τότε δεν ήμουν φορτωμένος,ήξερα τη διαδρομή και δεν ήμουν καμένος από το πετάλι της προηγούμενες μέρες όπως τώρα.
 Μέχρι τώρα έχω διανύσει 960 χλμ (σε 7 ημέρες) χωρίς στάση με μέση ωριαία τα 21 χλμ.

Στις 8 το πρωί λοιπόν είμαι στο δρόμο. Έχω εφοδιαστεί μπάρες και γιαουρτάκια και έχω φορτίσει μπαταρίες.
 Βγαίνω από την πόλη και ακολουθώ την παλιά εθνική προς το νότο. Η κλίση είναι ανεπαίσθητα ανηφορικη για αρκετά χιλιόμετρα. Βλέπω τα υψομετρικά στο ρολόι μου (30 ευρώ με βαρόμετρο-decathlon!).

 Μετά από περίπου 50χλμ αντικρύζω στο βάθος βουνά. Ω θεοί! Τώρα αρχίζει το καλο λοιπόν.
 Φτάνω κόντα στη λίμνη Kochel (600 μ υψόμετρο )και στο τέλος της ξεκινά επιτέλους η ανάβαση με κορδέλες.
Ευτυχώς η κλίση είναι αρκετά μικρή (πιθανότατα για τις νταλίκες).
Ανεβαίνω αρκετά μέτρα γρήγορα με 1ο δίσκο και στροφάρισμα.
Μετά από λίγο κατηφορίζω σε μια δεύτερη λίμνη και απο κει και μετά το τερραίν είναι ομαλό γενικά καθώς κινούμαι στη βάση των βουνών. Ανώδυνο πέρασμα τελικά.
 Όσο προχωρώ οι ορεινοί όγκοι γίνονται πιο εντυπωσιακοί. Τεράστιες γρανιτένιες μάζες που από μακριά σε φοβίζουν και απορείς πως θα περάσω αλλά ευτυχώς ο δρόμος κινείται σταθερά στη βάση τους κατά κανόνα δίπλα από κοίτες ποταμών.

Χαρούμενη νότα στο ταξίδι ήταν 2 παιδιά από Σομαλία που με κάτι μικρά για το ύψος τους ποδήλατα πήγαιναν στο διπλανό χωριό. Τους ρωτάω πως βρέθηκαν εδώ στα κρύα και μου είπαν με μια φωνή και οι δύο "Άσυλο, άσυλο".  Άν το 1/100 της χαράς που έιχαν μετατρεπόταν σε ισορροπία πάνω στο ποδήλατο θα ήταν θαύμα, χεχε. Πηγαίναμε για λίγο παρέα και είχαν την "κακή συνήθεια" να πηγαίνουν όπως να ναι. Τι να τους λέω "ρε παιδιά στην άκρη" τίποτα! Χύμα στο κύμα. Ευτυχώς ο δρόμος ήταν άδειος.

Πετάλι στο πετάλι φτάνω στα σύνορα με την Αυστρία. Λίτα και απέριττα. 2 ταμπέλες και αυτό ήταν.
 Ξέχασα να αναφέρω ότι αυτή ήταν η πιο ηλιόλουστη μέρα του ταξιδιού μέχρι τώρα. Άντε να μαυρίσω για να μην με κοροιδεύουν στο Ελλάντα οι μεσόγιοι...

Σε ένα σημείο βλέπω και ταμπελίτσα που έλεγε Ινσμπρουκ 40χλμ. Μια χαρά σκέφτομαι. Δεν είχα κουραστεί κιόλας με τον πρώτο δίσκο. Τι το λέγα??
 Μετά από λίγο ξεκινά μια μακρόσυρτη ανηφοριά  με καλή κλίση που δεν τελείωνε. Και ανέβαινα και να κάνει ζέστη και να χω λίώσει και να λέω μετά τη στροφή θα στρώσει και να φτάνω στη στροφή και να είναι το διπλάσιο. Μην τα πολυλογώ, πέρασαν αρκετές στροφές για να ευθυγραμιστώ..
 Το καλύτερο ήταν στο τέλος τελικά.
Με αυτά και μ αυτά φτάνω 20 χλμ από το Ινσμπρουκ.
 Εκεί που έχω πάρει την ισάδα που λέτε και πάω έβλεπα κάτι ταμπέλες που έλεγαν ότι τα ποδήλατα πρέπει υποχρεωτικά να στρίψουν σε ένα παρακαμπτήριο και να αφήσουν την παλιά εθνική.
 Ως κλασσικός έλληνας προβληματίστηκα με το γεγονός και επειδή θα με έβγαζε από τη βόλεψη μου τις αγνόησα. Αμ πως.
 Μετά κατάλαβα το σκεπτικό του "νομοθέτη"..
 Βλέπω που λέτε μια ταμπέλα που προειδοποιούσε για 16% κλίση στα επόμενα χλμ. Δε θορυβήθηκα. Φρένα έχω θα την παλέψω. Και πλησιάζω στο κομμάτι του δρόμου που αρχίζει να κατεβαίνει και τα κάνα πάνω μου.
Ανά 300 μέτρα αριστερά και δεξιά του μονοπατιού για downhill που ονόμαζαν κατηφορικό κομμάτι  υπήρχαν τεράστιες πινακίδες που προειδοποιούσαν τους όδηγούς φορτηγών και τους ενημέρωναν ότι υπάρχουν έξοδοι διαφυγής σε πολλά σημεία σε περίπτωση που ξεμείνουν από φρένα.
 Ήταν λίγο τρομοκρατία αυτό.
 Ξεκινώ λοιπόν να κατεβαίνω. Τα χέρια στα φρένα συνέχεια και το ποδήλατο να πηγαίνει τάπα. Αν τα άφηνα για λίγα δευτερόλεπτα θα πέταγα στην επόμενη στροφή.
 Εκείνες τις στιγμές της αγωνίας σκεφτόμουν "αυτό εννοούσαν οι πινακίδες πριν".
 Mε τα πολλά φτάνω κάτω και ένιωθα σα να χα κατέβει από το Παναχαικό. Ήμουν στην τσίτα, χεχε.

Στο τέλος της κατηφορούλας αυτής λοιπόν (που δεν ξέρω τι σκεφτόντουσαν όταν χάραζαν το δρόμο)  είναι η κοιλάδα του Ινσμπρουκ.
 Αυτό που σου κάνει εντύπωση όταν πιάνεις ίσωμα είναι οι εκατοντάδες (και δεν υπερβάλλω καθόλου) κουρσάδες που κυκλοφορούν. Γινόταν ένα πανδαιμόνιο από τούμπανους που έιτε πήγαιναν είτε γυρνούσαν. Να βλέπεις τώρα παππούδες με γάμπες πιο χοντρές απο το κεφάλι τους. Ήταν και όμορφη ηλιόλουστη μέρα και αυτό σίγουρα συνέβαλε στο να βγούν όλοι για προπόνηση.

Εγώ αντίθετα με τους τούμπανους μπορώ να πώ ότι ένιωθα λίγο εξαντλημένος. Μου βγαίνε η κούραση. Απλά τσούλαγα στα τελευταία χλμ. Δε με ένοιαζε κιόλας.
 Σε ένα σημείο με πέρασαν και ένα τσούρμο τύποι με dowhhill! Εκεί ντράπηκα λίγο,χεχε.
 Φτάνω που λέτε στην πόλη ,πάω στο χόστελ κάνω μπάνιο, τακτοποιώ τσάντες ρούχα κλπ και βγήκα να φάω τίποτα. Και τρώω μια ήττα! Τίποτα, πουθενά ανοιχτό. Και να ψάχνω και να ψάχνω. Τίποτις.
 Γύρισα στο ξενοδοχείο, έφαγα κάτι σάπια μπισκότα, έπεισα τον εαυτό μου ότι είμαι εντάξει και χορτάτος και έπεσα να πεθάνω γιατί  ήξερα ότι αύριο είχα πιο δύσκολο ταξίδι για Ίταλία.
 Για λίγες στιγμές μου πέρασε από το μυαλό να κάτσω μια μέρα να ξεκουραστώ αλλά αν το έκανα παίζει μετά να μην ξεκίναγα, οπότε όπως μου ήρθε έτσι και μου έφυγε.

δείτε περισσότερα

Ούλμ-Μόναχο (7η μέρα)

7η μέρα

Διαδρομή: Ούλμ-Μόναχο (κάντε κλικ)
Απόσταση: 162χλμ

η διαδρομή στο google maps: http://goo.gl/maps/0CjjC

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Μετά από το Ούλμ επόμενος σταθμός είναι το Μόναχο.Ξεκινώ στις 8 το πρωί.  Μόλις βγαίνω από την πόλη μπαίνω κατευθείαν στο κρατίδιο της Βαυαρίας.
 Οι πεδιάδες και οι μικροί λόφοι κυριαρχούν στο τοπίο. Κλασσικά ψυχάλες και μουντίλα όπως και τις προηγούμενες μέρες.

Πρώτη μεγάλη πόλη που συναντώ είναι το Αουγκσμπουργκ. Με το που φτάνω είχα την εντύπωση ότι το Μόναχο απείχε γύρω στα 20 χλμ αλλά δεν... Απείχε 65χλμ. Τρώω μια ήττα. Δεν το είχα διπλοτσεκάρει. Απλά μου φαινόντουσαν κοντά στο χάρτη όταν έφτιαχνα τη διαδρομή στο Αμστελόδαμο και είπα θα ναι και κοντά. Άτιμες κλίμακες!
 Ευτυχώς για τον κόσμο που έγινα φιλόλογος...

Ανάμεσα στο Μόναχο και το Άουγκσμπουργκ βρίσκεται και το Νταχάου. Πόλη γνωστή από το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης που φιλοξενούσε.

Από το Νταχάου το Μόναχο είναι γύρω στα 15 χλμ. Στην ουσία αποτελούν μια ενιαία αστική ζώνη.

Μου πήρε λίγο χρόνο να βρώ το δρόμο να μπώ στην βαυαρική πρωτεύουσα αλλά ήταν τίποτα σε σχέση με αυτό που πέρασα στη Στουτγκάρδη.
 Μεγάααλη πόλη που λέτε το Μόναχο και με πολλά μνημεία και πάρκα. Μακράν η πιο όμορφη που αντίκρυσα στο ταξίδι.
 Πήγα και μια βόλτα στο ολυμπιακό πάρκο καθώς και στο εργοστάσιο της bmw (απ έξω).
'Εκλεισα τη μέρα με παραδοσιακό λευκό λουκάνικο με σπανάκι και μπύρα απέναντι από το δημαρχείο.



ακολουθούν κάποιες πιξελιασμένες φώτο (το iso800 που λέγαμε)

δείτε περισσότερα

Στουτγκάρδη-Ουλμ (6η μέρα)

6η μέρα και βροχερή..

Διαδρομή: Στουτγκάρδη-Ούλμ
Απόσταση: 98χλμ

η διαδρομή στο google maps: http://goo.gl/maps/bmKIz

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Ξύπνημα στη Στουτγκάρδη και ετοιμασία για πετάλι. Ο καιρός βροχερός. Τι ωραία! Προορισμός η πόλη Ουλμ (Ulm), διάσημη για τον καθεδρικό της ναό που κάποτε ήταν το ψηλότερο οικοδόμημα του κόσμου. Λίγα τα χλμ σήμερα καθώς η επόμενη πόλη που θα μπορούσα να βρώ διαμονή ήταν κάπου 70χλμ μετά και δεν ψηνόμουν!

Φοράω τα πανάκριβα πλαστικά απο pvc αδιάβροχα μου, καλύπτω και τις τσάντες και ξεκινάω. Στα 5 λεπτά καίγομαι και ιδρώνω ενώ παράλληλα βρέχομαι. ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΈΣ!
 Η έξοδος από την πόλη περιελάμβανε και χωματόδρομο καθώς για να μην κάνω κύκλο το πήρα μέσα από τους λόφους.
 Οι φωτογραφίες που τράβηξα και σήμερα πάλι με iso 800....

Το ανάγλυφο ήταν γενικά επίπεδο πέρα από κανα 


2 λοφάκια των 500 μέτρων έκαστο. Ντάξει, δεν παραπονιέμαι. Μέχρι τώρα δεν είχα κάνει σοβαρή ανηφόρα.

Κάπου 20χλμ έξω από την πόλη η βροχούλα γίνεται βροχή. Τα παπούτσια μου μπάζουν, το ίδιο και τα γάντια μου. Σε κάθε πεταλιά νιώθω το νερό να πηγαίνει μπρός-πίσω στο παπούτσι. Σταματάω που και που ,στίβω τις κάλτσες και συνεχίζω. ΗΘΙΚΟ ΑΚΜΑΙΌΤΑΤΟ ΠΑΝΤΑ!

δείτε περισσότερα

Mανχαιμ-Στουτγκάρδη (5η μέρα)

Μέρα 5η του ταξιδιού

Διαδρομή: Mανχαιμ-Στουτγκάρδη  (κάντε κλικ)
Απόσταση: 155χλμ (οδόμετρο)

Η διαδρομή στο google maps: http://goo.gl/maps/TEhY2

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Μετά από ένα ωραίο βράδυ στο Χρήστο και τη Χρύσα ετοιμάζομαι για την 5η αναχώρηση. 

Ανεβαίνω στο ποδήλατο και ακούω τη σχάρα να τρίζει. Κοιτάω και αντιλαμβάνομαι ότι έχει φύγει η μια βίδα που στερέωνε τη σχάρα στα ψαλίδια (ψηλά). Η ώρα ήταν 7κ30 και όλα ήταν κλειστά. Δοκιμάσαμε με το Χρήστο να το φτιάξουμε αλλά δεν είχαμε την κατάλληλη βίδα. 

Ξεκίνησα αναζητώντας ποδηλατάδικο στο χάος. Πήγα σε 2 που ήταν κλειστά και δεν είχα το χρόνο να περιμένω. Συνέχισα προς τον κεντρικό σταθμό και εκεί βρήκα το συνεργείο που εξυπηρετεί το πάρκινγκ ποδηλάτων. Το παιδί που ήταν μέσα όχι μόνο μου έφτιαξε το πρόβλημα αλλά αντικατέστησε όλες τις βίδες με πιο μεγάλες και δεν ήθελε να πάρει και χρήματα! Να ναι καλά!

Το να βγείς από το Μανχαιμ ήταν λίγο χάος. Πολλοί δρόμοι και πολύ κίνηση. Έκανα κάτι γύρους αλλά την βρήκα την άκρη. 
Κατευθύνθηκα νότια-νοτιοανατολικά προς Χόκενχαιμ. Πολύ φλαταδούρα αλλά βαρετά. Σε κάτι ατελειώτες ευθείες ήθελα να βαρέσω ενέσεις!

δείτε περισσότερα

Kόμπλενζ-Μάνχαιμ (4η μέρα)

 Άιντε να φτάσουμε..

Διαδρομή: Kόμπλενζ-Μάνχαιμ 
Απόσταση: 155χλμ

η διαδρομή στο google maps:http://goo.gl/maps/qp5lT


Mέρα τέταρτη λοιπόν.
Μετά από ένα όμορφο βράδυ στο Κoblenz με τους φίλους που με φιλοξένησαν (couchsurfing)  και ένα παραδοσιακό δείπνο με σπανακόρυζο (!) ξεκινώ με προορισμό το Μανχαιμ.

Ξύπνησα στις 7 και στις 8 ήμουν στο δρόμο. Είχα εφοδιαστεί μπάρες δημητριακών, μπισκότα και cottage cheese από χθες.
 Το πλάνο έλεγε ότι έχω 150χλμ για το Μάνχαιμ. Φανταζόμουν ότι το κομμάτι που θα ακολουθούσε την κοίτη του Ρήνου θα ήταν επίπεδο (και ήταν). Για το κομμάτι από το σημείο που θα έμπαινα στην ενδοχώρα αγχωνόμουν λίγο (και δικαίως όπως αποδείχθηκε.)

Αφήνοντας το Κόμπλενζ πηγαίνω παράλληλα με το Ρήνο για πολλά χλμ. Παντού κάστρα, όμορφα χωριά και αμπελώνες, πολλοί αμπελώνες(το κλίμα είναι ιδανικό για την καλλιέργειά τους)!

Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση όμως ήταν η πυκνότητα των εμπορικών τραίνων που διέσχιζαν την αριστερή όχθη (όπως πηγαίνεις νότια). Κάθε 15 λεπτά περνούσε και ένα τεράστιο τραίνο με πολλά-πολλά βαγόνια. Μετέφεραν χημικά,αυτοκίνητα και πρώτες ύλες απ όσο είδα. Πάνω-κάτω συνέχεια.

Ακολουθούν φωτογραφίες από την παραποτάμια διαδρομή

δείτε περισσότερα

Παναχαικό 19/7/13

δείτε περισσότερα

Παναχαικό 25/7/13

δείτε περισσότερα