Αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής υπαίθρου είτε μιλάμε για την πλαγιά ενός βουνού ή ένα χωριό στον κάμπο είναι οι "αδέσποτοι" φίλοι του ανθρώπου. Κάθε λογής σκυλάκια και σκύλαροι περιδιαβαίνουν ελεύθεροι και μόνοι τους δρόμους και τις ραχούλες.
Δυστυχώς τα ίδια μέρη είναι γεμάτα και με ένα περίεργο πλάσμα που μοιάζει με άνθρωπο αλλά πάει πιο γρήγορα απ αυτόν και κάνει μια περίεργη κίνηση με τα πόδια του και δεν μοιάζει με κάποιο άλλο ζώο : τον ποδηλάτη. Αυτό το πλάσμα κάποια σκυλιά τα εξιτάρει είτε επειδή αποτελεί κάτι που δεν καταλαβαίνουν τι είναι (πχ δεν μοιάζει με κάποιο άλλο ζώο), είτε επειδή είναι πιθανόν απειλητικό.
Κατ εμέ, ως ποδηλάτης, τα σκυλιά είναι 3 κατηγοριών. Τα τσοπανόσκυλα, οι φύλακες σπιτιών και τα αδέσποτα. Κάθε κατηγορία έχει διαφορετικά χαρακτηριστηκά ως προς τον τρόπο που σκέφτεται και συμπεριφέρεται οπότε έχει και διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης.
Ξεκινάω με τα τσοπανόσκυλα.
Τα τσοπανόσκυλα είναι σκυλιά εργασίας. Ο όρος "σκυλί εργασίας" σημαίνει ότι είναι ένα ζώο που επιτελεί έργο και δεν είναι διακοσμητικό. Δεν είναι κατοικίδιο με την στενή έννοια του όρου. Είναι ράτσες σκυλιών γενετικά προσαρμοσμένες για να φυλάνε και να κατευθύνουν ένα κοπάδι. Το κοπάδι με τα ζώα και η προστασία του είναι η υποχρέωση τους προς το αφεντικό και φίλο τους, τον βοσκό.
Όταν λοιπόν πάνω στο βουνό εμφανιστεί οτιδήποτε και πλησιάσει το κοπάδι αυτά κάνουν αυτό που ξέρουν, το προστατεύουν.
Ο λόγος δηλαδή που ένα τσοπανόσκυλο θα σε γαυγίσει ή θα κινηθεί απειλητικά εναντίον σου δεν είναι ότι είναι "παλιόσκυλο" που θέλει να σε δαγκώσει ή είναι άγριο και θέλει το κακό σου.
Είναι η δουλειά του που το παρακινεί να γαυγίσει και όχι η ψυχοσύνθεσή του και εκείνη τη στιγμή που εσύ κάνεις βόλτα και περνάς δίπλα από το κοπάδι του αυτό δουλεύει για το αφεντικό του και πρέπει να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό. Προστατεύει το κοπάδι από έναν εισβολέα.
Κάνει αυτό που το έχουν μάθει, αυτό που πρέπει και που έχει υποχρέωση να κάνει και δεν κάνει τσάμπα τσαμπουκά επειδή είναι άγριο. Είναι βασικότατη η προηγούμενη πρόταση για να καταλάβουμε πως θα αμυνθούμε και ότι δεν κινδυνεύουμε όσο νομίζουμε.
Τρόπος άμυνας απέναντι στα τσοπανόσκυλα λοιπόν όσο απλοϊκό και εύκολο να σας ακούγεται και ο οποίος έχει δοκιμαστεί με 100% επιτυχία σε πραγματικές συνθήκες είναι...
ΝΑ ΠΡΟΣΠΟΙΗΘΕΙΣ ΟΤΙ ΑΡΠΑΖΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ (πχ πέτρα, ξύλο) ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΞΕΙΣ.
Πριν λίγες μέρες ενώ ήμουν στο βουνό πετάχτηκαν από τα πουρνάρια 4 τσοπανόσκυλα (όσο πιο πολλά τόσο πιο γενναία είναι) και άρχισαν να τρέχουν αγριεμένα προς το μέρος μου. Δεν αγχώθηκα καθόλου. Σταμάτησα. Έσκυψα και άρπαξα μια πέτρα και κάνω την κίνηση ότι θα τους την πετάξω. Μία φορά προσποίηση, δύο φορές και τσούπ, τους έσπασε ο τσαμπουκάς. Μένουν εκεί που είναι και δε πλησιάζουν άλλο.
Θα συνεχίσουν να σε γαυγίζουν αλλά θα κρατήσουν απόσταση και θα κοιτάνε από τα πλάγια. Κάνεις 10 βήματα περπατώντας και μετά καβαλάς και φεύγεις. Αν θέλεις πετάς την πέτρα και πας και τα χαιδεύεις αφού έχουν καταλάβει ότι δεν έχεις σκοπό να βλάψεις το κοπάδι αλλά είσαι απλά περαστικός. Προσωπικά πάω και τα χαιδεύω κάνοντας κίνηση με το χέρι να έρθουν προς εμένα.
Είναι όμορφο να το κάνεις αυτό. Πολλές φορές εμφανίζονται και τα κουταβάκια τους από τα δέντρα. Γινόμαστε μια ωραία βουνίσια παρέα. Ο τρόπος με την πέτρα έχει δοκιμαστεί και επιβεβαιωθεί εκατοντάδες (!) φορές και δεν έχει αποτύχει ΠΟΤΕ.
Για τα σκυλιά φύλακες τώρα που προστατεύουν σπίτια και αυλές ο τρόπος αντιμετώπισης είναι ίδιος. Το κόλπο με την πέτρα και το "αρπάζω κάτι" πιάνει πάλι αλλά υπάρχει μία εξαίρεση.
Αν το σκυλί είναι ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ δεν είναι σίγουρο ότι θα σε βοηθήσει η κίνηση με την πέτρα. Αυτά τα σκυλιά σε αντίθεση με τα τσοπανόσκυλα είναι ρομπότ που προστατεύουν την περιοχή τους. Θέλουν να φύγεις από το ΧΩΡΟ ΤΟΥΣ και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις και το κάνεις αυτό τότε θα σε αφήσουν ήσυχο. Ένα τσοπανόσκυλο αν δεν απειλείς το κοπάδι θα σε αφήσει να περπατάς δίπλα του ενώ αντίθετα ο φύλακας δεν θα ησυχάσει μέχρι να την κάνεις με ελαφρά από το κομμάτι της γης που πατάς και θεωρεί δικό του ή του αφεντικού του. Είσαι στο χώρο του και έχει μάθει να τον κρατάει διαθέσιμο μόνο για το αφεντικό και τα οικεία πρόσωπα. Όσο νωρίτερα φύγεις από το κομμάτι που προστατεύει τόσο το καλύτερο. Κινείσαι λοιπόν σιγά σιγά παραπέρα φωνάζοντας του ταυτόχρονα χωρίς να το κοιτάς στα μάτια (γιατί νομίζει ότι το προκαλείς να σε αντιμετωπίσει) και δεν σταματάς να περπατάς μέχρι να καταλάβεις ότι είσαι έξω από την περιοχή του, οπότε και το σκυλί θα σταματήσει στα όρια της και δεν θα σε ακολουθήσει.
Το καλό είναι ότι σπάνια κάποιος που έχει τέτοιο σκυλί θα το έχει ελεύθερο στο ύπαιθρο ή με την αυλόπορτα ανοιχτή. Όσο θα επιτεθεί σε εσένα θα μπορούσε να επιτεθεί και σε ένα παιδί. Γενικώς τα κρούσματα κάποιος ανεύθυνος να το έχει ελεύθερο έχουν μειωθεί τελευταία καθώς οι ιδιοκτήτες γίνονται πιο υπεύθυνοι, ίσως και υπό το φόβο του νόμου.
Για τους μούργους τώρα. Τα αδεσποτάκια που είναι απλά κατακαημένα πλάσματα χωρίς δουλειά (τσοπανόσκυλα) ,χωρίς εκπαίδευση (φύλακες χώρων-ιδιοκτησιών) και το κυριότερο χωρίς ανθρώπινη επαφή τα πράγματα είναι πιο περίεργα. Λέω περίεργα και όχι επικίνδυνα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα τα σκυλιά έχουν ενστικτώδη προδιάθεση να αγαπούν τους ανθρώπους (σε αντίθεση με τους ίδιους τους ανθρώπους).
Ένα αδεσποτάκι είναι πολύ συχνό φαινόμενο να έχει φάει ξύλο, να πεινάει και όλοι να του φέρονται άσχημα (να το φοβίζουν και να το διώχνουν). Αυτό το πλάσμα έχει την ψυχοσύνθεση ενός κακοποιημένου ανθρώπου που δεν μπορεί να βρεί καταφύγιο. 2 τινά υπάρχουν για το αδέσποτο.
Είτε θα του γυρίσει το μυαλό λόγω έλλειψης ανθρώπινης επαφής και συναναστροφής (είναι κοινωνικά ζώα τα σκυλιά και έχουν ανάγκη την παρέα) και θα έχει πρόβλημα συμπεριφοράς (πολύ λογικό) είτε θα φοβάται τους ανθρώπους και αυτό θα το κάνει με τη σειρά του είτε επιθετικό ώστε να νιώσει ασφάλεια ή εξαιρετικά δειλό.
Τα αδέσποτα που είναι μόνα είναι σαν τους ανθρώπους που είναι μόνοι. Η μοναξιά τα κάνει άγρια , αντικοινωνικά αλλά αυτή είναι η πανοπλία τους, η άμυνα τους στις συνθήκες και τη ζωή που τα έριξε κάποιος ηλίθιος. Το μέσα τους είναι πληγωμένο και εξ ορισμού αγνό. Ακούγονται ρομαντικά αλλά δεν είναι καθόλου τα παραπάνω.
Αντίμετώπιση λοιπόν για τα αδέσποτα? Κατεβείτε και φωνάξτε τους αγριεμένοι αν νιώθετε ότι σας απειλούν.Ταυτόχρονα απλώστε και το χέρι να τα χαϊδέψετε, πιθανότατα θα έρθουν να τα χαιδέψετε. Εγώ φωνάζω πρώτα να τους κόψω τον τσαμπουκά και μετά αμέσως σκύβω στα γόνατα και με μια γλυκιά φωνή και διάταση του χεριού τους γνέφω να έρθουν. Και έρχονται σχεδόν πάντα. Το πιο ώριμο που μπορείτε να κάνετε είναι να πάρετε ένα σπίτι ή να καλέσετε τη φιλοζωική να τα περιθάλψει. Εν τέλει περισσότερη βοήθεια χρειάζονται αυτά και όχι εμείς. Είναι κρίμα να φοβάσαι ένα θύμα κακοποίησης οπότε ας ξεπεράσουν τις φοβίες τους κάποιοι και ας βοηθήσουν όσα πλάσματα έχουν βιώσει πραγματικούς λόγους για να φοβούνται και να δρούν αντικοινωνικά. Ας χρησιμοποιήσουμε και λίγη λογική επάνω στις φοβίες (παράλογος φόβος) μπας και τις ξεπεράσουμε κάποτε.
Παρακάτω μια φώτο από μια αγέλη αδέσποτων μετά το κυνηγητό από τη μεριά τους και το άπλωμα του χεριού από τη μεριά μου (κρύβω το πρόσωπο του φοβισμένου ποδηλάτη που...ποζάρει)
Πολύ καλό και χρήσιμο άρθρο κόλιρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά να προσθέσω ότι ειδικά σε περιοχές της βόρειας Ελλάδας (ορεινά χωριά της Ροδόπης π.χ.) υπάρχουν τσοπανόσκυλα πολύ διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει εδώ. Ειδικά αν είναι ζευγάρι (με καρφιά στο κολάρο) το κόλπο με την πέτρα δεν πιάνει. Προσωπικά προτείνω να πετάξεις τροφή τη στιγμή της 'αντιπαράθεσης' για να τα μπερδέψεις και να βρεις χρόνο να το σκάσεις. Όπως και να έχειμια γκλίτσα για παν ενδεχόμενο χρειάζεται (σε πεζοπορικές διαδρομές τουλάχιστον).
Για τσοπανόσκυλα βεληνεκούς ελληνικού ποιμενικού και άνω δεν έχω πείρα. Ένα ξύλο βοηθάει σίγουρα και επίσης ο θόρυβος από κάθε είδους σπρέι πχ αποσμητικό τα τρομάζει. Αν τα κάνεις πάνω σου το αποσμητικό χρειάζεται ούτως ή άλλως΄!
ΑπάντησηΔιαγραφή